به نقل از «پارس نیوز»

قدر متیقن تحولات انتخاباتی در ترکیه

تاریخ انتشار: ۲۷ اردیبهشت ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۷۶۷۵۲۶

شکل گیری دو قطبی انتخاباتی مطلق در ترکیه، مولد برخی منازعات سیاسی پایدار دراین کشور محسوب می شود. به عبارت بهتر، انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۲۳ ترکیه از جمله آوردگاه های سیاسی بوده که آثار و تبعات آن ناظربه دورانی محدود نیست و مولفه های رفتاری رای دهندگان نیز بیشتر از جنس خشم است تا هیجان! با توجه به پیروزی حزب عدالت و توسعه و متحد آن یعنی حزب حرکت ملی گرا به رهبری دولت باغچه لی در انتخابات پارلمانی، قطعا اگر قلیچدار اوغلو در دور دوم پیروز انتخابات ریاست جمهوری شود با بن بستی به نام پارلمان مواجه خواهد شد!در چنین شرایطی، شکل گیری منازعه  ریاست جمهوری -پارلمان قطعی به نظر می رسد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

از سوی دیگر، اگر اردوغان بتواند در دور دوم رقابت های انتخابات ریاست جمهوری بار دیگر پیروز شود و در مسند قدرت باقی بماند، دو احتمال مهم پیش رو خواهد بود: یکی اعلام تقلب انتخاباتی از سوی حزب جمهوریخواه خلق و دیگر احزاب مخالف اردوغان و بروز اعتراضات خیابانی گسترده علیه رئیس جمهور ترکیه و میت ( دستگاه امنیتی ترکیه) .  غلبه آرای طرفداران قلیچدار اوغلو در سه کلانشهر آنکارا، استانبول و ازمیر نیز به طور طبیعی این روند را تشدید خواهد کرد. فراموش نکنیم که منصور یاواش شهردار آنکارا و اکرم امام اوغلو شهردار استانبول که هر دواز مخالفان اردوغان محسوب می شوند،در جریان برگزاری دورنخست انتخابات ، خبرگزاری دولتی آناتولی را متهم به اعلام نتایج نادرست انتخاباتی کرده و در مقابل، قیلچدار اوغلو را پیروزانتخابات نامیدند. قطعا با توجه به حساسیت دور دوم و نهایی انتخابات، استعداد بیشتری از سوی طرفداران حزب جمهوریخواه خلق در خصوص  به چالش کشیدن این انتخابات وجود دارد. 
احتمال دوم، پذیرش نتایج انتخابات توسط قلیچدار اوغلو و ابقای اردوغان در کاخ ریاست جمهوری. در این صورت، رئیس جمهور ترکیه قطعا با ضعیف ترین دولت خود طی دودهه اخیر مواجه شده و  در بسیاری ازموارد، قدرت غلبه بر اپوزیسیون و حل و فصل چالش های امنیتی و اقتصادی این کشور  را نخواهد داشت. 
فراتر از آن، دو قطبی اردوغان -ضد اردوغان در ترکیه نه تنها در صورت بقای وی در قدرت از بین نخواهد رفت، بلکه شاهد تشدید آن در مناسبات سیاست داخلی و خارجی آنکارا خواهیم بود. فراموش نکنیم که از فضای پرالتهاب انتخاباتی کنونی در ترکیه، قطعا یک پیروزی یا شکست ساده نصیب اردوغان یا قلیچدار اوغلو نخواهد شد!  خروجی دور دوم و نهایی  انتخابات ریاست جمهوری ترکیه، «اردوغان ضعیف شده»یا «دولت حداقلی قلیچدار اوغلو»خواهد بود که استقرار هر یک از آنها در آکسارای، تبعات و آثار خاص خود را بر فضای اجتماعی، سیاسی ، اقتصادی و امنیتی ترکیه خواهد داشت.قدر متیقن تحولات انتخاباتی ترکیه این است که ما شاهد شکل گیری یک دولت مقتدر و حداکثری آنکارا نخواهیم بود و همین مسئله، بخش عمده ای از تمرکز  اردوغان یا قلیچدار اوغلو را صرف بازتعریف فضای داخلی ترکیه از طریق حل و فصل اجباری یا اقناعی موانع به وجود آمده در دوران انتخابات خواهد کرد. 

منبع: پارس نیوز

کلیدواژه: انتخابات انتخابات ریاست جمهوری ترکیه دولت رئیس جمهور انتخابات ریاست جمهوری قلیچدار اوغلو دور دوم

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.parsnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «پارس نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۷۶۷۵۲۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

کریدور عراق-اردوغان- اروپا / چالش‌های فنی و زیرساختی

علی آهنگر- روزنامه اعتماد-وقتی در ۱۹ شهریور ۱۴۰۲ بایدن در دهلی‌نو توافق بر سر کریدور عرب-مد را اعلام کرد، تنها صدای مخالف رجب طیب اردوغان بود. بیست کشور ثروتمند جهان که عنوان جی۲۰ را با خود یدک می‌کشند، دو روز شهریور گذشته را در دهلی‌نو به سر بردند. جهان و آنچه در او هست در این دو روز چشم به خیابان‌های نه چندان پر زرق و برق دهلی‌نو دوخته بود. همه می‌دانستند که چکش‌های نارندرا مودی بر میز ریاست اجلاس نمادی بیش نیست و توافق‌های اساسی همه از پیش صورت پذیرفته است. اما جهان بی‌تاب از اعلام توافقی بود که هندوستان را از یک کریدور به امارات و عربستان و از آنجا به دریای مدیترانه و اروپا متصل می‌کرد. کریدوری که از آن پس در ادبیات ژئوپلیتیک به کریدور عرب- مد شهرت یافت. معلوم بوده و هست که این کریدور به این سادگی‌ها به سرانجامی نخواهد رسید. اما نکته این بود که رجب طیب اردوغان با صدای بلند مخالفتش را با این کریدور اعلام کرد و بیان داشت ترکیه باید از این معامله سهمی داشته باشد. امارات متحده عربی از سوی رهبران گروه ۲۰ ماموریت یافت تا رضایت خاطر این صدای بلند و پرغوغای آناتولی را کسب کند. نتیجه این سر و صدا و آن لابی‌های پشت پرده با امارات و قطر در سفر روز دوشنبه سوم اردیبهشت ۱۴۰۳ اردوغان به عراق نمایان شد. وقتی اردوغان در فرودگاه بغداد با استقبال محمد شیاع السودانی بر فرش قرمز گام نهاد تا از یگان استقبال سان ببیند، وزیران راه و حمل و نقل امارات و قطر هم در هتل‌های بغداد جا خوش کرده بودند. همه چیز مهیا بود تا رجب طیب اردوغان و شیاع السودانی در پشت میز‌های سالن بزرگ تشریفات کاخ نخست‌وزیری بایستند و وزیران راه ترکیه، عراق، امارات و قطر امضاهای‌شان را پای یادداشت تفاهمی برای ایجاد کریدوری جدید بگذارند که چهره ژئوپلیتیک منطقه را تغییر می‌دهد.

کریدوری که از این پس کریدور عراق-ترکیه-اروپا نام دارد که ما بحق آن را در این نوشتار کریدور عراق- اردوغان-اروپا نام نهادیم، چراکه برپایی این کریدور بیش و پیش از هر چیز قاچ بزرگی از کیک تجارت و اقتصاد آینده اقیانوس هند-اروپا را نصیب ترکیه می‌کند و نقش رجب طیب اردوغان را در به دست آوردن این قاچ بزرگ ژئوپلیتیکی برای ترکیه روشن می‌دارد. با برپایی این کریدور که ظاهرا علاوه بر ارتباط با هند، تجارت و البته رضایت چین را نیز به همراه دارد، عراق و بندر فاو در جهان برجسته می‌شوند. فاو شهر بندری کوچکی در دهانه اروندرود است که برای رزمجویان آن سال‌ها خاطرات عمیقی را به همراه دارد. مگر می‌شود فاو را بگویی و از آن همه درگذری؟!

 

آن فاو بی‌قرار با آن مسجد با نمازگزار‌های مخلص بی‌شمار حالا تبدیل به یک بندر بزرگ می‌شود. بندری فخر جبل علی در امارات. اگر بندر جبل علی امارات با ۶۷ اسکله کانتینری لقب بزرگ‌ترین بندر خاورمیانه را به خود داده، حالا قرار است تا سال ۲۰۲۵ در برابر بندر ۹۰ اسکله‌ای کانتینری فاو کلاه از سر بردارد. می‌گویند با راه‌اندازی فاز نخست این کریدور در ۲۰۲۸ که ترکیبی از بزرگراه‌ها، راه‌آهن، انتقال خطوط نفت و گاز و خطوط ارتباطات است، زمان رسیدن بار‌ها به اروپا از ۴۵ روز دماغه امیدنیک و ۳۵ روز دریای سرخ، به ۲۵ روز کاهش می‌یابد. یعنی کالا‌های ساخت چین و هند ده روز زودتر به دست مشتریان سیری‌ناپذیر اروپایی می‌رسد. اما این تمام مطلب نیست. آن‌گونه که میدل ایست‌ای می‌گوید؛ عراق چشم دارد در قالب این قرارداد، ۱۷ میلیارد دلار سرمایه جذب کند، ۱۲۰۰ کیلومتر راه‌آهن خود را از فاو به ترکیه و از آن طریق به اروپا برساند، قطار‌هایی با ۳۰۰ کیلومتر سرعت در ساعت در ریل بگذارد، سالانه ۴ میلیارد دلار درآمد کسب کند و برای ۱۰۰ هزار نفر از جوانان عراقی کار و شغل بسازد. اینها همه خوب است، اما یک نقص عمده و یک عیب بزرگ دارد. نقص عمده داستان پیش گفته این است که از دو مبدا اصلی تجارت امروز و آینده کریدور‌هایی که قرار است از خلیج فارس بگذرد، یعنی چین و هند کسی در بغداد نبود تا در کنار وزیران راه چهار کشور عراق، ترکیه، امارات و قطر، به عنوان تضمین‌کننده اصلی دادن کالا و کانتینر پای قرارداد را امضا کند. و، اما عیب بزرگ و بسیار بزرگش این است که هیج سهمی برای نقش ژئوپلیتیک ایران در منطقه قائل نشده است. مگر می‌شود ابرکشتی‌های کانتینری با میلیون‌ها تن کالا از جلوی چشمان بندر چابهار و آن پهنه بیکران دشت مکران بگذرند، برای لنج‌های ماهیگیری کنارک دست تکان دهند و در شمالی‌ترین نقطه خلیج فارس، در بندر فاو پهلو بگیرند؟! آقای رجب طیب اردوغان لابد فکری کرده‌اند که چنین چیزی تحقق یافتنی نیست. پس تا دیر نشده، چهار کشور ترکیه، عراق، امارات و قطر خوب است به تهران بیایند؛ وزیرانی از چین و هند هم در پایتخت ایران حضور یابند و بر نقش تاریخی ایران و بندر مکران و چابهار انگشت تایید بگذارند.